NIC Teaming
رابط شبکه است که برای تیم سازی، شبکه سازی و مجازی سازی و مرتبط کردن کارت شبکه ها با یکدیگر بکار می رود. نیک تایمینگ این امکان را برای کاربر به وجود می آورد که چند آداپتور شبکه را با هم ارتباط دهد تا در سیستم عامل به عنوان یک واحد شناخته شود.
مزایا:
تقسیم کارآمد ترافیک شبکه در چندین اتصال
در دسترس بودن سرورها
ساده سازی پیکربندی شبکه
قابلیت متعادل کننده بار
تمام ترافیک ارسال شده از سیستم عامل از طریق NIC مجازی عبور می کند و در اتصالات شبکه فیزیکی اختصاص داده شده با بار متعادل می شود. تیم NIC در سرور ویندوز می تواند حداکثر 32 اتصال فیزیکی را در هر NIC مجازی پشتیبانی کند.
این توانایی به مدیران سیستم یک راه حل ساده برای تجمع پیوندها و متعادل کردن بار، خطا و شبکه های تعریف شده با نرم افزار (SDN) ارائه می دهد. راهحلهای مشابهی روی سختافزارهای خاص از فروشندگان شخص ثالث موجود است، اما این راهحلها اغلب به سختافزار خاصی محدود میشوند. یکی از مزایای تیم NIC مایکروسافت این است که سختافزار و فروشندگان ناشناس است.
مزایای تیم NIC از قابلیت های متعادل کننده بار آن ناشی می شود. تقسیم کارآمد ترافیک شبکه در چندین اتصال، از منابع شبکه بهتر استفاده می کند، در دسترس بودن سرورها را تضمین می کند و پهنای باند را افزایش می دهد. همچنین به ساده سازی پیکربندی شبکه کمک می کند.
الزامات تیم NIC برای ماشین های مجازی
قبل از شروع این فرآیند، چند مورد الزامات تیم NIC برای ماشین های مجازی وجود دارد که باید وجود داشته باشند. همچنین به حداقل دو آداپتور شبکه در دسترس نیاز دارید. و در نهایت، شما باید از Microsoft Network Adapter Multiplexor برای راه اندازی تیم NIC استفاده کنید.
حالت های تیم NIC
هنگامی که NIC Teaming را شروع می کنید، باید انتخاب کنید که از چه حالت Teaming استفاده کنید. حالت تیمی تعیین می کند که چگونه سرور و سوئیچ (ها) ترافیک را بین چندین اتصال تقسیم می کنند. سه نوع حالت Teaming وجود دارد: سوئیچ مستقل، پروتکل کنترل تجمع پیوند (LACP) و استاتیک.
تغییر حالت مستقل
حالت مستقل سوئیچ به شما امکان می دهد تا کاربران را به چندین سوئیچ غیر پشته ای متصل کنید. این تنها حالت تیمی است که نیازی به تغییرات پیکربندی در سوئیچ های متصل ندارد. حالت مستقل سوئیچ از آدرسهای کنترل دسترسی رسانه (MAC) استفاده میکند تا کنترل کند که دادههای ورودی به کدام رابط ارسال شود.
حالت استاتیک
تیمسازی حالت استاتیک از شما میخواهد که به صورت دستی پورتهای روی سوئیچ را که به تیم NIC متصل میشود در یک گروه تجمع پیوند (LAG) پیکربندی کنید. در این حالت، سرور و سوئیچ ترافیک را بین تمام لینک های متصل به دستگاه دیگر تقسیم می کنند. نقطه ضعف این حالت این است که به جداسازی خطاها، مانند کابلهای نادرست متصل نمیشود.
حالت LACP
حالت LACP شبیه به Static teaming است، با این تفاوت که اطمینان می دهد هر کابل فعال در پیوند به LAG مورد نظر متصل است. در واقع، هیچ داده ای را از طریق پیوندهایی که به LAG از پیش تعیین شده متصل نیستند، ارسال نمی کند.
Multiplexor آداپتور شبکه مایکروسافت چیست؟
ممکن است از بخش قبلی در مورد الزامات بپرسید که Microsoft Network Adapter Multiplexor چیست؟ این یک درایور حالت هسته متشکل از مجموعهای از پروتکلها است که با حذف نیاز به هر گونه ابزار شخص ثالث به سادهسازی NIC Teaming کمک میکند. آداپتور شبکه Microsoft Multiplexor زمانی که از دو اتصال مختلف برای تشکیل یک دستگاه فیزیکی برای افزایش پهنای باند یا تحمل خطا استفاده میشود، مقداردهی اولیه میشود.
آیا Multiplexor آداپتور شبکه مایکروسافت باید فعال باشد؟
Microsoft Network Adapter Multiplexor را میتوان از طریق پنجرههای ویژگیهای Wi-Fi در فهرست «اقلامی که این اتصال استفاده میکند» پیدا کرد. معمولاً به طور پیش فرض در رایانه غیرفعال است.
این به این دلیل است که فعال کردن Multiplexor در حالی که سایر موارد موجود در این لیست فعال هستند تنها منجر به یک پیام خطا می شود:
پروتکل Multiplexor آداپتور شبکه مایکروسافت تنها زمانی استفاده می شود که آداپتورهای شبکه را در یک NIC مجازی ترکیب می کند. نسخه های سرور ویندوز با این آگاهی ساخته شده اند، بنابراین نیازی به فعال کردن Multiplexor به صورت دستی نیست. هنگامی که یک اتصال تیم NIC ایجاد شود، به طور خودکار فعال می شود.
برای خرید انواع تجهیزات فناوری اطلاعات به همراه خدمات پس از فروش کلیک کنید
