در سال 2017 نسل هشتم نوار های LTO وارد بازار شد و حداکثر حجم ذخیره سازی در حالتNative ، 12 ترابایت و با وجود فشرده سازی، 30 ترابایت است. حداکثر نرخ انتقال داده در حالت Native، برابر با 360 مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، 750 مگابایت در ثانیه بود. 8 LTO- دارای ویژگیwrite ones read many) WORM (، رمزگذاری و پارتیشن بندی است.
ذخیره 30 ترابایت داده فشرده بر روی نوار LTO-8 اصولا ارزان‌تر از استفاده از فلش یا هارد دیسک برای همان نوع ذخیره سازی است.
LTO Tape ، برای ذخیره سازی نیاز به برق زیادی ندارد و عمر آن تا سی سال است. علاوه بر این،BER
Bit error rate یا در نوارهای LTO-7و LTO-8 و طبق LTO Program، 4 برابر بهتر از دیسک است.
ظرفیت غیرفشرده12 ترابایتی در LTO-8 می‌تواند تعداد 7140000 عکس، 2880000 آهنگ، یا 8000 فیلم را ذخیره کند. در کسب‌وکارهایی که دایماً در حال ذخیره چندین ترابایت یا پتابایت داده هستند، ظرفیت، بخش مهمی از ذخیره سازی محسوب می‌شود.
تفاوت‌های مهم LTO-8 با LTO های نسل قبلی :
تفاوت اول: سازگازی تنها با LTO-7
LTO در زمینه خواندن / نوشتن با نسل قبلی اش سازگار است. LTO درایو ها در زمینه خواندن با دو نسل قبل و در زمینه نوشتن با نسل قبلشان سازگاری دارند پس در صورت ارتقای سیستم‌هایتان، خیالتان راحت است که نوارها تا مدت طولانی، قابل استفاده هستند.
اما LTO-8 Tape Drive ها قابلیت سازگاری با یک نسل را دارند بنابراین می‌توانند بر روی نوارهای LTO-7 بنویسند یا از آنها بخوانند. این ویژگی، مهم ترین تفاوت نسل هشتم نسبت به نسل‌های قبلی است که قابلیت خواندن از دو نسل قبلی را داشتند. در LTO-8، تکنولوژی TMR یا Tunnel Magnetoresistance و Barium Ferrite (که در مغناطیسی کردن نوار استفاده می‌شود و می‌تواند طول عمر نوار را تا 30 سال برساند).
قابلیت خواندن را محدود می‌کنند. TMR چگالی هد نوار را افزایش می‌دهد و Barium Ferrite ظرفیت و طول عمر را افزایش می‌دهد. Barium Ferrite بر روی کارتریج‌های LTO باعث می‌شود به ازای هر کارتریج نوار حداکثر 220 ترابایت ظرفیت غیرفشرده فراهم شود.
تفاوت دوم: تکنولوژی LTO-7 Type M media
ویژگی جدید دیگری که در LTO-8 ارایه شده پشتیبانی از LTO-7 Type M media است. بنابراین درایو LTO-8 این قابلیت را دارد که به صورت Native می‌تواند به جای6 ترابایت، 9 ترابایت بر روی کارتریج LTO-7 بنویسد و در حالت فشرده هم به جای 15 ترابایت می‌تواند 22.5 ترابایت را ذخیره کند، چرا که فرمت LTO-7 فرمت خاصی شده است.
کارتریج‌های LTO-7 Type M دارای برچسب بارکدی هستند که دو کاراکتر آخر آن “M8” است. دو کاراکتر آخر برچسب بارکد، در کارتریج‌های استاندارد LTO-7 مقدار “L7” و در کارتریج LTO-8 مقدار “L8” است.
نکته مهم این است که تنها کارتریج‌هایی که تا به حال استفاده نشده‌اند را می‌توان به صورت LTO-7 Type M مقداردهی اولیه کرد و وقتی کارتریجی به صورت Type M مقداردهی شود، دیگر امکان تغییر دادن آن به کارتریج 6 TB LTO-7 نیست.
نکته قابل توجه دیگر این است که کارتریج LTO-7 Type M تنها می‌تواند در درایو LTO-8 خوانده و نوشته شود و درایوهای LTO-7قادر به خواندن کارتریج‌های LTO-7 Type M نیستند. پس فقط یک درایو نسل 8 می‌تواند چنین کارتریج نواری را بخواند.
